Yetmedimi Bunca Zulüm Şiiri - Zeki Günay

Ey dünya dönersin, nankör olan yüzsüze,
Tüylünün karnı tok, bakmaz oldu tüysüze,
Ey yüce yarab, yolcular yolunda gerek,
Yetmedimi bunca zulüm, masum güçsüze.

Bebekler enkazda el kol baş vucüt kanda,
Ruhum tıkandı, nefes kalmadı bu canda.
Kıyamet kopar, dünya yok olur bir anda,
Yetmedimi bunca zulüm, masum güçsüze.

Dünya zulüm altı, şeyhler altı gün düğün,
Siz şimdi kudurun, suskunlar suskun bugün.
Sabırsızdan kul olmaz, hesap günü o gün,
Yetmedimi bunca zulüm, masum güçsüze.

Ana feryatta, baba yüreği harapta,
Herkes hesap yok der, yürür sarhoş serapta.
Söyle ne buyurda Yüce Rabbim kitapta,
Yetmedimi bunca zulüm, masum güçsüze.

Ey kul Zeki, direk doğrulmaya az vakit,
On yıla tekabül eder elbet bir akit.
O gün anlaşılır kim sırtlan kim çakal it,
Yetmedimi bunca zulüm, masum güçsüze.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY