Yetmedi Şiiri - Kubilay Mindivanlı

Senden sonra zehir tattı bal tadım
Bazen yüzüm güldü içten ağladım
Bazen de kendimi hatırlamadım
Seni unutmaya gücüm yetmedi

Ne füsûn eyledi böyle o şuh nigâhın
Güneş mi gecenin yıldızlar mı sabahın
Ne ahın faydası var ne de bir eyvahın
Derdimi duyurmaya sesim yetmedi

Bende aşkı çekecek takat yok imiş
Hakiki sevenlere vuslat yok imiş
Sensiz bana sanki de hayat yok imiş
Yokları saymaya varım yetmedi

Unutmam seni ağlasam da gülsem de
Bin yılda yaşasam bugün ölsem de
Tek seni gösterseler yeter cennette
Şurdaki cehenneme ateş yetmedi