Yetmedi Şiiri - Murat Gezici

Yetmedi bir güle verdiğim ömür yetmedi
Yetmedi sevda uğruna çektiğim çile yetmedi
Sensiz mezara gömerken sabahsız geceleri
Yetmedi sevdamın şahitliğine gecelerim Yetmedi

Son nefese kadardı sevdamız söz vermiştin
Senden ayrılamam diye yeminler etmiştin
İlk fırsatta vurdun silleyi de yıktın devirdin
Yerle yeksan oldum sayende Yetmedi.

Sevişin kadar komikti gidişin de
Yapmadıklarını benden bekleyişin de
Kimleri kendime kul ettim de
Bir sana gelişim Yetmedi.

E be nankör sevdasını gizleyen dilber
Pişmanlığın şimdi kime ne fayda eder
Sor ki bu sevda ne eder ne zaman biter
Ömrümü koydum önüne Yetmedi

Ne bir dostumdu gecelerde saran beni
Ne bir kardaş oldu anlayan beni
Yak hepsini bir kibritle dök külleri
Ne verdiysem daha da istendi Yetmedi.

Her rengini gördük boşaymış dost dedikleri
Her derdini çektik yalanmış yar dedikleri
Gönlüme düşmüştü halbuki cemre dedikleri
Gönül toprağımı işgal ettiler Yetmedi.

Seni tanıyana kadar meydanları sallardım
Kartal gibiydim de kuş gibi avlandım
Bir gülümsemene kandım sana aldandım
Yokluğuna şiirler yazdım dönmene Yetmedi