Yetmedi Şiiri - İzzettin Akyapı

Seni unutmak istedim,
Kelebeğe bürünüp, Halikarnas’ın koynuna süzüldüm.
Kara incir koyunun berrak sularında yüzdüm.
Barlar sokağının çılgın kalabalığına karıştım.
İthal parfüm kokulu hatunların kollarında, güya seni yitirecektim.
Sarhoş olmak istedim.
Martini bardağında yüzen zeytindi gözlerin.
Gözlerimi karanlık gökyüzüne kaçırdım.
Diskolardan semaya uzanan sarı ışıklardı saçların.
Marinanın loş bakışlı yatlarına yöneldim.
Istakoz flambenin alevindeydi dudakların.
Temmuzun karnavalında yarışan prensesleri seyre daldım.
Develere binmiş ecnebi güzellerin yüzündeydi tebessümün.
Olmadı, hiçbir şey seni yüreğimden sökmeye yetmedi…

Seni hatırlatacak bütün dostlarımdan kaçtım,
Gururum şahlandı, medeniyetin nimetlerinden vazgeçtim.
Güvercinin kanadına binip, Çukurova’nın en ücra köyüne süzüldüm.
Elektrikten, sudan yoksun bağ evine yatağımı serdim.
Şafak sökerken, insan pazarında bir traktörün römorkuna bindim.
Güz rüzgârının heybesinde, sarı toz ve tezek kokusu vardı.
Toprağa kavuşmadan yüzümde kuruyordu alın terim.
Yabani otlarla savaşa hazırdık, darı tarlası yeşilden denizdi.
Dirsek temas aralığı düzende, elimizde çapalarla cenge başlandı.

Acıyla isteksizce çapayı kavrayan su baloncuklarıyla doluydu avuçlarım.
Şalvarlı bacıların alaycı bakışlarına kapalıydı gözlerim.
Yüreğimdeki acının yanında, bu acı anlamsızdı.
Geçen yıllar ne seni unutmaya ne de yaranın kabuk bağlamasına yetmedi.
Tebessümün yalnız bırakmıyordu gözlerimi, her yerdeydi.
Beyaz portakal çiçeklerinin üzerindeki çiğ damlasındaydı.
Tulumbaya hava aldırmadan telaşla avucuma doldurduğum sudaydı.
Sessiz gecede, gaz lambasının titreyen alevindeydi.
Olmadı, hiçbir şey, seni yüreğimden sökmeye yetmedi…

İzzettin AKYAPI