Yetmedi... Şiiri - Huzeyfe Efe

Bin âh ile yaşadım her geceyi
Bir eşkine kurban ettim neşemi
Bin heceye böldüm bir kelimeyi
Yine de seni anlatmaya yetmedi.

Çiçek çiçek taşıdığın,balından sundum
Hayat ikliminde yeşerttiğim canıma
Gölge düşüp aslına,aslımı sende buldum
Visalini umarken,nasip bize yetmedi.

Gözlerimden akan,katre katre her irin
Ta ezelden beri,gönlümden sirayettir
Her damla bir derdin akdi de,
Senden özgesinin devası yetmedi.

Yâd ellerde büyüttüm sırrımı
Sustukça,kurda kuşa ayandır halim.
Hazanla yere düşen yaprağı
Uzandıkça almaya,dallar yetmedi.

Tabiatın her zerresine,seni nakşettim
Cümlesinde görmedim,böylesine dilrûbayı
Goncası misk kokan çiçeklere aşk ettim de
En güzel anber bile,kokuna yetmedi.

Zamanla unuturum,gelir geçer sandım
Kimleri unuttum da sana akıl ermedi
Ten evime dikişsiz kumaşlar sardım
Sardım ama...
Can evimdeki yarayı örtmeye yetmedi.