Yetmedi Şiiri - Muharrem Akman

Bir sesleniş kadardı mesafemiz bizi

Bir sesleniş kadardı mesafemiz bizim
Çılbır yol, ocakta çıra, taş değirmende un
Çörte ile su getirilen oluk, çardakta elma
Tarlaların etrafına çektiğin dikenli teller zamanı

Yetmedi nasırlı ellerinizle açtığınız yamaçlara
Buğday, mısır tarlaları, yaptığınız ahşap evler
Pança pança söktüğünüz ağaç kökleri, çakır dikenler
Yeniden yeşerdi inadına, ilk başladığınız gibi

Onca meyve ağaçları, bostanlar bahçeler
Damdaki at kişnemeleri, inek öküz sesleri
Kapının önündeki karabaşlar çifter çifter
Ve önünden yemek aşırmayı bekleyen kediler

Rengarenk civcivler, külüğün ardında askeri hizada
Hindiler olabildiğince gerilip, gulu gulu yapmakta
Onca zil sesi, çan sesi kulakları çınlandırmakta
Mandalar yazın çalışıp, kışın dağlarda tek başına

Kendiliğinden toplanırdı düğünde, dernekte, imecede
Aşağı mahalle, yukarı mahalle, Ahmetoğlu, Kızılcakese
Yağmur duaları, aşure günleri, cuma, bayram namazları
Eksik olmazdı kalabalığın, Akçasu merkez camisinde

Matemini de yaşardık ey şehrim bolca, o zamanda
Maden kömürüne verdiğimiz vakitsiz kurbanlara
Grup grup vardiya vardiya giden işçilerimiz
On gider dokuz gelirdi, yürekleri dağlardı ara sıra

Haşır neşirliğimiz vardı bizim maden kömürü seninle
Ya mükellefiyet sebebiyle ya da geçim derdine
Kömür seni yakmamıştık ki hiçbir zaman ocağımızda
Isınırdık ağaç dallarıyla, kömürü görmemiştik daha sobada

Toprak sizi, maden sizi, siz onları bilirdiniz
Alın teriniz karışırdı her daim iki karaya
Yer altlarında kara elmasa ve karasaban ardında
Nasırsız el, çamursuz ayak tanımazdı bu yerler

Yetmedi onca nimetin, bizi buralarda tutmaya
Ayrılırdık senden ancak panayıra pazara
Şimdi dağıldı dünyanın, yurdun dört bir tarafına
Kötü günlerinde duyulmaz, sevinçlerinde buralarda

Muharrem Akman

3/6/2015 Zonguldak