Yetişmek Şiiri - Tamer Mezgitçi

Şu alemde sevmediğim bir çok şeyden sadece biri.
Aslında sade gözükse de nicelikler içerisinde gizli.
İşe yetişmek, randevuya yetişmek, otobüse yetişmek, okula yetişmek...
Kaygılar ilahlık yaptı meczubuna ve ihtirasla süsledi zaman,
Ne var ki bu telaş bize oyalanmak için birer armağan.
Yazsam da bitmeyecek bu yalan!
Yine de geç kaldım ve yetişemedim hiçbir zaman.
Yalanlara yetişemedim, hayatın hızına yetişemedim,sahte dostluklara yetişemedim,
Ali Cengizler e, alengirli sözlere ve süveyda cenneti kalplere
Kısacası arkası dönük devrik hiçbir tümceye yetişemedim...
Tecrübelerimin sebebiydi ama yetişememelerim!
Yetişememelerimin beni yetiştirebileceğini nereden bilebilirdim?
Şimdi bakıyorum da uzaktan şöyle bir geçmişe doğru,
Nice dakiklerin hepsinin kalpleri buğulu.
Halinden memnun, haysiyetten yoksun,
Tüm dakikler size armağan olsun; yirmi üç yaşında ki onurum!