Yetişemedim kendimden ötesine
Kırılganlıklar şehrini boydan boya geçen tramvay yolu üzerinde kırık bebek kolları saçılmış. Kimin edasıyla uzansam da tutsam geceyi.. tutabilsem kendimi.. ve tutunabilsem ellerine.. hangi ucuz pazarlığın gölgesinde saklasam yitmişliklerimi..
Yürüyen merdivenlerin uğultusu idi kulaklarını dolduran. Saka’lar vardı dal uçlarına tünemiş. Hep mi bir karga gibiydi kaderin? Siyah ve çekindiğin.. Koşarak ne derece yakalardım yalnızlığımı? Dirseğini dayadığın iskele borularını? Tramvay usulca bebek kollarını yaladı.. üç adım ötene düştü penceremdeki saksı.. kafanı kaldırıp bakmadın bile.. ne yapmalıydı.. ne yapmalıydı da o incecik dudaklarında tomurcuklanmalıydı?
Kapın önünde anahtar sesleri.. narin kolunda uvertür çantan.. içinde Çarşamba pazarı.. bir tür türlü dinmek bilmedi gözlerini kurulaman.. adımının ardından kapın sustu.. sen sustun, kalbim suskunluğundan düştü..
Şosede derince nefes alışın.. nefesinde binlerce an..an’da saklı Da Vinci tabloların. Dağınık çarşaflar üzerinde sondan bir önceki müşterinin dudakları.. yatmadan önce her ayrılığı bir bir yıkamalı..
Oturma odasının paslı petekleri üzerine bıraktın umutları ve hırkanı. Yalınayak yaşamından fırlatıp attın ayakkabılarını. Mavi buluzünde fayansın soğuk dokunuşları.. Suyun buharında her sıcak düş gibi kazıdın bedeninden kimselerin diş izlerini.
Çekyat üstü tenin beyazı çarşaflar üstüne serildi bedenin.. uykunun arifesindeki dudaklarını seyrettim.. umurumda değil hangi geç saatte kimindin.. rüya vakitlerinde tümüyle benimsin.
17.03.2008
Aslı ŞahinKayıt Tarihi : 17.3.2008 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk düzyazı denemem. Bu yüzden daha bir önemli yorumlarınız..
Yetişemedim kendimden ötesine
Kırılganlıklar şehrini boydan boya geçen tramvay yolu üzerinde kırık bebek kolları saçılmış. Kimin edasıyla uzansam da tutsam geceyi.. tutabilsem kendimi.. ve tutunabilsem ellerine.. hangi ucuz pazarlığın gölgesinde saklasam yitmişliklerimi..
Yürüyen merdivenlerin uğultusu idi kulaklarını dolduran. Saka’lar vardı dal uçlarına tünemiş. Hep mi bir karga gibiydi kaderin? Siyah ve çekindiğin.. Koşarak ne derece yakalardım yalnızlığımı? Dirseğini dayadığın iskele borularını? Tramvay usulca bebek kollarını yaladı.. üç adım ötene düştü penceremdeki saksı.. kafanı kaldırıp bakmadın bile.. ne yapmalıydı.. ne yapmalıydı da o incecik dudaklarında tomurcuklanmalıydı?
Kapın önünde anahtar sesleri.. narin kolunda uvertür çantan.. içinde Çarşamba pazarı.. bir tür türlü dinmek bilmedi gözlerini kurulaman.. adımının ardından kapın sustu.. sen sustun, kalbim suskunluğundan düştü..
Şosede derince nefes alışın.. nefesinde binlerce an..an’da saklı Da Vinci tabloların. Dağınık çarşaflar üzerinde sondan bir önceki müşterinin dudakları.. yatmadan önce her ayrılığı bir bir yıkamalı..
Oturma odasının paslı petekleri üzerine bıraktın umutları ve hırkanı. Yalınayak yaşamından fırlatıp attın ayakkabılarını. Mavi buluzünde fayansın soğuk dokunuşları.. Suyun buharında her sıcak düş gibi kazıdın bedeninden kimselerin diş izlerini.
Çekyat üstü tenin beyazı çarşaflar üstüne serildi bedenin.. uykunun arifesindeki dudaklarını seyrettim.. umurumda değil hangi geç saatte kimindin.. rüya vakitlerinde tümüyle benimsin.
17.03.2008
Aslı Şahin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
--------------------
Bu şiirin hikayesi:
İlk düzyazı denemem. Bu yüzden daha bir önemli yorumlarınız..
Mükemmel bir anlatım kaderin kadersizliği yanlıklıkların yollarında setler çekilmiş yollarımıza amma umut ışığımızdır biz yazanların en güzel günlere daima aydınlık günlere diyorum Kutlarım tam puan şiir bahçene
TÜM YORUMLAR (2)