Yetinmeyen (Ben) Şiiri - Evren Dalgıç

Yorgun yılların emeği bitti.
bitti dediğim herşeyde vardı eskiden umut,
şimdi artık umut kalmadı.

Yani,
sen olmadı gelecek zaman,
seni sunmadı yarınlar.
Ocağımda sen tütmedin,
kara bir is düştü üzerime.
Senden geriye;
bir yanardağ kaldı yüreğim.
Uzadıya,
yorguncasına pes etti hayaller.
Tükenmek olmuş meğer onca düşler...

Şafak dediğin tek bir dilekmiş,
ve son olmuş dudağıma.
Gözlerinde açmaya hazırlanan o mehtap,
aslında bir hiçmiş.
Irgat olmak varmış nasipte kadere,
çekmek varmış çileyi böyle her gece,
ellerinde bir varmış masalım bir yok olmuş,
boynu bükük biten her şiir gibi,
benim de böyle bir sonum olmuş.

Hey gidi koca dünya
Kaçıp gidene değil,
kalıp da yitene bak.
Bırak da vicdansızın vicdanını,
mum gibi eriyene bak.
Tutma artık ellerimden
hey gidi koca dünya!
sen git kendi işine bak.
Benim derdim bana yetmez..
Sen git sevdim zanneden;
o derdi yetene bak....