Karanlık gecelerimi aydınlatan ay ışığım'dın sen
Lakin, Yetim bırakıp tüm yıldızları,
Bir güneş'e Tutuldun sen.
Gündüz'leri güneş
Senin içini yakarken,
Ben ise gelecerin ayazında
Sensizliğe titriyordum.
Hergün güneş
Gecenin en karanlık vaktine
Doğru ilerlerken,
Ben ise sensizliğe uyanıyordum...#
Kayıt Tarihi : 21.9.2013 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!