Yetim Ruhum Şiiri - Mehmet Selim Bataroğlu

Korkuların kavga edecek birini ararken
Yetim olan ruhunu
kayıt ettirecek bir yer bulamadım
Anne diyemez ya üvey çocuklar
sokak kedileri gibi
Anne baba ile birlikte doğmanın şaşılığından hep
El yordamı ile aradığım elin zulanda saklı
Sonra elim üşüdü
Senin kaçakcılığınla dolmuşken içim
Neye yakalanacağımı bilemeden
Arkamdan koşan bir ses acıyı ufledi adımlarıma
Sen öyle uyandığımda hatırlamak için ağladığım
Rüyalar kadar acımasız olmadın
Olmadın çünkü
Ne sen
Ne ben
Hiç yaşamadık
Ölemedikte