Yetim Şiiri - Şule Akşit

Sevgili,
Güvendiği eli tutup
Seke seke bakkala koşan,
Neşeyle horoz şekerini kapıp
Yüzünde şapşal bir gülümseme
Sektikçe omuzlarında saçları,
Elinde horoz şekeri havalanan
Çocuk gibiydim varlığınla

Cepte mangırlar şıkır şıkır
Bakkal da horoz şekeri pırıl pırıl
Olsa da,
O el olmayınca, o el.
Hakikatli ama, öyle mış gibi değil,
O güvenli el olmayınca,
Her şey içi boş bir ışıltıdan ibaret...

Hayret,
Meğer, her şeye tat verenmiş hakikat..
Ve her şeyin tadını alanmış hakikatsizlik.
Ne anasızlık, ne babasızlık
Yetimliğin aslı hakikatsizlik !

Yetimim sevgili...
Bacaklarımı karnıma çekip
Kalbimin kapısının eşiğine çöktüm.
Gelip geçenlerin ellerine bakıyorum.
Birinin de horoz şekeri tutan elinde gözüm
varsa namerdim.
Benim içimi yakan ateş öbür elde...

17.08.2018 /Denizli

Yetimlik ve öksüzlük anne baba yokluğu ile özdeştirilmiş olsa da,
anamız babamız varken de bu duyguyu bir çoğumuz deneyimliyoruz.
Sözlükte “yalnız olmak, tek başına kalmak” anlamındaki yütm kökünden türeyen “yetîm” kelimesi, çeşitli nesnelerin tekliğini ifade eder. Meselâ benzeri zor bulunan ve sedeften tek çıkan iri inci tanesine “dürr-i yetîm”, öncesinde ve sonrasında şiir olmayan tek beyte “beyt-i yetîm” denir.