Yetim Şiiri - Serdar Karaca

Sevmezmiş Mevla şımarık olan her bir kalbi,
Dedem rahmetli oldu mu, bitti şımarıklık dönemi.
Başladı şimdi
Hicran ve yalnızlık günleri,

Issız bir yer, rüzgar geçiyor kurumuş otların üzerinden
Gelse ya biri okşasa öpse şu yetimi.
Ekmek su istemez, onlar karnı doyurur,
Gönlümüz aç bizim gelin onu doyurun.

Ne oldu da karardı bu kadar kalpleriniz?
Bir karış sakal var ama yok mu merhametiniz?
Sizin isminiz müslüman kalmış gerisi şekil,
İşe yaramıyorsan bari önümden çekil.

Böyle mii öğretti Peygamber-İ Zişan size?
Kır kalbi , ez çiçekleri sonra dur divana,
Söyle yakışır mı bu hal bir Müslümana?
Ne desem tesir eder ki böyle bir insana

Biz Akif’i severiz O bizi sever mi bilinmez,
Okursan satırlarını, ser verirde sır vermez.
Yiğit adamdır vesselam bahsetmez nefsinden
Hangi şiirde bahsetmiş gördün ki sen onu kendinden?

Ezme çiçekleri, kırma kalp,
Kıbledir orası çünkü;
Hiçbir şey yapamadıysan gel dinle sözümü;
Doyur bir garibi, okşa bir öksüzü..