Yetim Şiiri - Yücehan Özkan

Bir dağ düşünün,

İçinizi kavuran dertlerden daha heybetli,

Kale duvarlarından daha görkemli,

İstanbul'un geçilmez surlarından da güvenli...

Bir ırmak düşünün,

Kupkuru kalmış gönlünüzü ferahlatan,

Serin, temiz, inadına şiddetle çağlayan;

Sizi rahatlatmak için durmadan akan...

Bir dost düşünün,

Ne yaparsanız yapın sadık,

Her zaman arkanızda, size güvenen,

Aşılmaz engelleri aşmanıza yardım eden...

Bin yıllık bir çınar düşünün,

Kökleri toprakla bir olmuş,

Yaşamış, görmüş, geçirmiş, tecrübeli;

Saygıyı hak ediyor, besbelli...

Öyle bir şey ki;

Sahip olan "ne" olduğunu bilmez,

Kimse, ama hiç kimse kıymetini,

Sahip olmayan kadar iyi bilmez!

Sahip olmayana "yetim" denir!

Yetim sadece babası ölene mi denir?

Yetim; babası yüreğinde ölen çocuğa denir!

Yetimin gönlü kuru ve her zaman eksiktir!