Yetim Şiiri - İbrahim Rüşen

Yetimin halini kimse bilmez
Güneş üstüne karanlık doğar
Yırtık elbise hırsızlık bilmez
Çalayım dese ay erken doğar

Görürsen yetimi okşa başını
Dargın kadere çatmış kaşını
Sor bakalım yetimin yaşını
Babanın öldüğü gün doğar

Evlere dolanda bayram neşesi
Gözü kapıda gelir mi kimsesi
Elinde ikramı kolonya şişesi
Dökerken avuca gözyaşı dolar

Resul der ki yetimi sevindir
Sorma kimdir benim neyimdir
Bunu isteyen peygamberimdir
Bilir isen kabrin nur ile dolar