Yetim Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Yaşı olurmu yetimliğin
Cebinde istediğin kadar şeker alacak paran olsada...
Ayakkabı düşleri kurmasanda arefe de
Hani sırf annen demli çay ile
Kek yapsın diye saçak altlarında ıslanacak kadar...
Aptal olduğun yaşları...
Geçsende otuz yıl...

Adı olurmu yetimliğin...
Başın okşansın diye beklermisin
... İlk aşkının herketesinde,
Lamba altlarında...
Cebindeki dökük cigara kırpıntısı tütünlere
Yapışırken elinin teri....

Tarifi olurmu yetimliğin...
Çizilir mi resmi...
En güzel yerinde yaşam parşömeninin
Bitermi kudret kalemi...
İçine dökülen ılık şeyin
Ne olduğunu bilmeden
iki büklüm tutulurmu acı...

Telafisi olurmu yetimliğin...
O gün olmasıydı diye
vazgeçilirmi nedenlerden
O sabah bırakılır mıydı
ak sakalın
Son kahvaltıda
bir zeytin olamazmıydım
Bir parça simit yada bir yudum çay
Bırakıp gitmeyeceğin bir neden.....olamazmıydım...

Kırık mumum vardı
Yaktım her gün birini...
Konuşuyorum suskunluğuma....
Yanıtsızım bu gece
Efkar...
iki hece....
Ben tekim be baba