Yetim Şiiri - Tahsin Geçer

Beş yaşımda iken bırakıp gittin,
Sermesefil boynu bükük bıraktın,
Hayatı üstüme ağır yük ettin,
Dünyada hiç yüzüm gülmedi baba.

Hayatta elimi kimse tutmadı,
Ebu Talib gibi amcam olmadı,
Bütün meşakkati anam sırtladı,
Küçüğüm,güçsüzüm,âcizim baba.

Narlı bahçemizi zâlimler aldı,
Etrafına yüksek bir duvar ördü,
İçinde rengarenk meyveler verdi,
Bir tane koparıp yemedim baba.

Avlumuzda elvan gülleri açtı,
Etrafına amber kokular saçtı,
Kokladım,kokladım tatmin etmedi,
Hiç biri sen gibi kokmuyor baba.

Etrafta insan çok,gözleri kördü,
Kime yanaştımsa hep hakir gördü,
Bu hayat sırtıma çok ağır geldi,
Bu yükün altında ezildim baba.

Dün bir çocuk gördüm babası ile,
Elinden tutmuştu merhamet ile,
Hayranlıkla onu seyrettim diye,
Göz yaşlarım sele dönüştü baba.

İki gece önce rüyama geldin,
Başımı okşayıp yüzüme güldün,
Ağladım,ağladım göz yaşım sildin,
Seni çok özledim yine gel baba.

Dün mezarını ziyarete gittim,
Dilim döndüğünce dualar ettim,
Sanki seni görmüş gibi hissettim,
Ne olur,oradan hiç gitme baba