Yetim Şiiri - Erdogan Bektas

Yetim

Şiirde ustamdır ben ona çırak
Gün güne kendini aşıyor yetim.
Müslüman dır lakin namazdan ırak
Güya mescit soğuk üşüyor yetim.

Yetimi mahlası öz adı Ahmet
Görev kutsal deyip çekiyor zahmet
Dik durur dilenmez biraz merhamet
Tüm ev işlerinde pişiyor yetim.

Dostları içine cesur sohbeti
Ezilmiş büzülmüş neyse niyeti
Yengemden korkması tek kabahati
Selamet yerlerde şişiyor yetim.

Azık kıta fişekliği belinde
Ben avcıyım diye tüfek elinde
Arife gününde malya çölünde
Tavşanın peşinden koşuyor yetim.

Bunalıma girer ev işlerinde
Huzuru arıyor dağ başlarında
Kabuslar görüyor hep düşlerinde
Yaşamak denirse yaşıyor yetim.

Yetimi belayı aramış bulmuş
Şairler eline malzeme olmuş
Sanki diplomayı taktirle almış
Gün aşmadan eve düşüyor yetim.

Hazan i yetimi çok sever sayar
Lakin etrafına bakmıyor hıyar
Senin yaptığının bir meseli var
Cami duvarına …… yetim.