Yetim Şiiri - Bestami Kurtuluş

ne kadar tutarsın kaderi avuçlarında
yoksa bir kuş mudur ki
her konduğu dalda
başka bir bahar hazana döner

arap gözlü bu çocukların hepsi mi sana vuruldu
girdiğin her bahçe güle bulansın
ne zaman başımız sıkışsa
ne zaman el açsak semaya
dualarına bir cevap bulasın

gizli saklı bir ayin gibi kol kola
çemberin daralan ucundan yaslanıp aya
güneş takvimlerinin bilmediği
bir kıyamettir kopar çöllerden
ve daha ötelerden 'ölesi tutmuş'
yanık bir çığlık kopar gelir

bu tesbih kimin hesabına döner her vakit
sakalının kınasına hüzün çökmüş dervişin
ardınca bunca yara varken sağaldıkça kanayan
kim hesap verir mahşerde yetim hakkı için

ya ben, benden yetim olur mu hocam?
anam nur içinde yatası, toprağın altında
o savaştan evvel göçtü huzura
babam rehinse bir toplama kampında
mülteci kimliğimle topallayıp gezidiğim istanbul’da
bu yaşımda ben yetimden sayılır mıyım hocam? ?
bilirsen söyle yoksa bu dava herkesi yakacak
koca bir bebeğin gözyaşlarında
bütün dünya boğulacak