hiçbir yerde yok yeterince hüzün.
ne yana koşsam o yanda yok yeterince yüzün.
güldüğünde gözlerimiz bayram sabahına uyanırdı, ağladığında coğrafi mezarlara.
aşktan dem vuracak kadar yaşlanmadım henüz ve sevdiğim tüm kadınlar, erkekler, çocuklar mutlaka gidecekler.
elimi açsam çığlıklara ya da nefes alsam çok kor bir derinden, yine de gidecekler, gitmeleri gereken yere.
ne aradığını bilmeyen maksatsız göçebenin çöl hatıraları.
neye yazar, niye yazar, kim okur hadi yazdı diyelim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta