Yeterince Öptüğümü Sanmıyorum Seni

Yeterince öptüğümü sanmıyorum seni
Aruz ölçüsü kadar muntazam
Ve sonsuz bir ebemkuşağına saklanması gereken kadın
Yine de huri gibi her yerini görürüm
Düşlerimi yoklasam

Ben çağırdım
Hiç hasretle bilenmeden şiir olan adaların
son hünkarını
Yaralarımda batırdığın gemilerin isyanı büyüktü
Medcezirlere binmişti yakamozlar
Nefretleri açıktı
Ve açıklara dağ gibi yakışmıştı

Sen taşırdın aslında
Köpürdün balçıktan
Upuzun ve karanfil burcundan
Yağıverdin en geçlere

Öksüz bıraktın Halici
ve tüm sahili...

Küsmüştük hep bir ağızdan
Bir daha gelme
Bir daha gel-me

Hüznün küreklere asılmış
Konar-göçer bir cem vakti pir idi
Semahla boyandı
uzadı gitti...

Ne vardı sanki
Ya da
Ne zalim bir an ki
Usancıma göçüveren en adi
Balıkçılların kanadından düşüverdin gönlüme

Maalesef oldu bir kere
Ne diyeceğimi bilemiyorum ama
Değişti kalbimin yeri
Ve hala yeterince öptüğümü sanmıyorum seni.