Yeter Yoruldum Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Hiç acındırma kendini
yıllarca hep aynı tuzağı kurdun.
Bazen gözyaşlarınla,bazen gürültülerinle,beni vurdun
Hiç değişmedin..!
Beni hasta ederek kendi Sefa’nı sürdün
Öyle bir düşündüm ki,
neler etmişsin bana neler.
Bana ettiklerin kurşun gibi,hangi duvara değse vallahi deler.
Gayri yeter yoruldum.
Taşımıyor seni bedenim
Yalvarıyorum ayrılsın tüm yollarımız.
İkimizde geçen koca yıllara sünger çekelim.
Sanki hiç yaşamamış gibi..
Sanki hiç yaşanmamış gibi.. Birbirimizi ne arayalım nede soralım.
Üç günlük dünyada ?
Ömrümüzün son deminde bari mutlu olalım.
Tatlı sözün yok..!
Olsada zaten bana zehir zemberek.
İster yollara zehir,istersen güller ek.
Kırılganım,durgunum,dargınım
Son zamanlarda hiç dinmedi Acım
Susmadı dilin.
Beni benden ettin,bunca haykırışa rağmen.
Ben benim deyip durdun
Susmadın günlerce it gibi kudurdun.
Şefkatı ellimden aldın neçar bıraktın.
Son olsun ikimize ayrı ayrı yol olsun.
Beni boş ver..!
Mutsuzsun bende,
Başka kollarda ara mutluluğunu..
Benim sana şevkatım olmaz,merhametimde olmaz
Olsada sana fayda etmez.
Sayende benim bedenim delik deşik, içerde koca yara
Bir tutam nefesle nerde düşeyimde,düşeyim hara
Bu saatten sonra umudumu taş’a ektim.
İçimi deryalara,sahralara ulaşılmayacak zirvelere döktüm.
Unutma ki yüz Ak’ın olmaz senin
Toprak ise hem soğuk,hemde çok kara.../
Memoçilo