YETER SÜRÜKLENDİN DİVANE GÖNÜL -1982-
Yeter sürüklendi divane gönül
Aktı gözyaşlarım sele benzedim
Hasret çeke çeke çürüdü ömrüm
Yandı kara bağrım küle benzedim
Kopamadım ıstırabın izinden
Atamadım dert yerleşti özümden
Kötü oldum bir soysuzun yüzünden
Asi bir günahkâr kula benzedim
Sevem dedim bir zalime bağlandım
Bar verdide meyvesini almadım
Toprak olup bir namerde çiğnendim
Nankörün geçtiği yola benzedim
Günlerim hüzünlü aylar isyanda
Onun için yerim yok bu mekânda
Koklanacak gül değilim aslında
Ne var ki yeşile ala benzedim
Kayıt Tarihi : 21.1.2014 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!