Yeter mi? Şiiri - Mehmet Halil

Önümüzdeki günlerde ‘’ERKEN SEÇİM var! ’’ diyorlar. Olay gerçekten erken seçim mi? Seçimden daha yeni çıktık. Niye seçim olsun? Bu bir seçimden ziyade, diktatörlüğü dayatma değil mi? Diktatörlüğü dayatmak için savaş çıkaranlar normal şartlarda seçim yapar mı? Biz istediğimiz kadar BARIŞ diyelim, diktatörler BARIŞ ister mi? Barış demek diktatörler için yıkım demektir. O halde diktatörler SAVAŞ diyeceklerdir. Diyorlar da…
BARIŞın sağlanması için PKK’ya silahları susturun demek yeterli mi? Bu ancak iktidardakilerin yalanlarını ortaya çıkarmak, HDP’nin BARIŞ konusunda samimi olduğunu kitlelere duyurmak için önemli… Ama bu önemli mesajı kitlelere ne kadar iletebiliyoruz. Bütün ana medya iktidarın elinde kukla… Nüfusun %90’ı iktidarın mesajını alıyor. Toplumun bilinç altı yıllardır buna hazırlanıyor. Biz üç-beş sloganla bunu tersine çevirebilecek miyiz? Biraz gerçekçi olmalıyız… Burada da ‘’Yetmez ama EVET’’ mantığı mı hakim? Parti başkanı BARIŞ taleplerini toplumun her kesimine iletmeye çalışıyor. Demokratik kitle örgütlerinin, sendikaların, parti il ve ilçe örgütlerinin temsilcileri alkışlıyor… Yeter mi? Bu parti, siyasi bir örgüt mü, yoksa kişi partisi mi? Burjuva partilerini ‘’kişi partisi’’ diye eleştiriyoruz ama kendimize dışarıdan bakmayı düşünemiyoruz. Taban örgütleri tatilde mi?
SAVAŞ yoksulları öldürür, bundan hiç birimizin kuşkusu yok. Hele son birkaç aydır bunu açık ve net olarak görmeyen yok. Savaşı isteyen yoksullar da değil… Zenginler istiyor. Yoksullara ‘’Bizim çıkarlarımız için ölün’’ diyorlar. Bu gayet açık ve net olarak ortada…
Peki, bu %13’ün içinde ve %27’in içinde sendikacılar alkışlama dışında ne yapıyorlar. Barışı gerçekleştirmek için sadece slogan atmak yeterli mi? Kitlesini eylemlere taşımak gerekmez mi? Savaş isteyenlerin emellerine engel olmak için silah üreten ve savaşa lojistik destek sağlayan işkollarında greve gidilmez mi? Bütün bunlar için 35 yıldır faşizm altında inleyen bir ülkede, bu sendikalarda ve demokratik kitle örgütlerinde eğitim yapılmaz mı? Kişisel çıkarlar için sendikalarda toplumsal çıkarlar arka plana atıla atıla sendikalar işveren kuruluşları haline geldi. Burada suçlu olanlar kimler? Toplumsal mücadeleyi sokak eylemleri ile sınırlamak, iktidardakilerin iktidarlarını sürdürebilmek için, sendikalarda ve demokratik kitle örgütlerinde yönetimde olanlar da, aynı düşüncedeler mi? Neden savaş, barış, sömürü, militarizm, insan hakları, ırkçılık, önyargılar, damgalama gibi konularda toplumun eğitilmesi konusunda çabalarımız yok?
Bir parti başkanı her yere koşturup ülke için çığlık atıyor, ama hiçbir yerden ciddi bir destek bulamıyor. Tek başına denecek kadar zayıf bir taban desteği… Alkıştan ibaret… Toplumun başka şansı yok. Bu şansı iyi değerlendirmek zorundayız. Sosyal demokratlar hala MHP ile bağ kurmaya çalışıyorlar. HDP olmasa kendilerinin de nefes alamayacaklarını düşünmüyorlar. MHP onları olsa olsa bir sıçrama taşı olarak kullanır sonra da en başta onların kellelerini alır. Tarihte bunun örnekleri çok.
Biz kendimize bakalım. Uyumayalım. Erken seçim sıradan bir olay değil… Diktatörlüğü meşru rayına oturtma çabaları. Pasif kaldığı için hiç kimseyi affetmez diktatörler. Artık dar sokak eylemleri yasak savma gibi bir şey… Zor olan kitlelerle sıkı bağların kurulması… Geç kalmış olsak bile bir yerden başlamak zorundayız. Daha fazla ertelemeden zor olana sarılmalıyız. BARI istiyorsak, elde etmek için gerekeni de yapmak zorundayız. Bu bizden başkasının ihtiyacı değil… Bunu başaramazsak, bütün sözlerimiz ve sloganlarımız balon gibi sönüp gider…