Yeter ki Gün Eksilmesin Penceremden

Ve gönül Tanrı’sına der ki;
Pervazım yok ölümden yana
Her mihnet kabulüm
Yeter ki gün eksilmesin penceremden
Cahit Sıtkı TARANCI

Ölüm,şairleri en çok çeken gizemli temaların başında gelir.Bu gerçeği bilen,
dünyaya bağlanamaz.Fani zevkler,ihtiraslar peşinde koşamaz.İnsanların,
kalbini kıramaz.Hatta,hayvanları,bitkileri dahi incitemez.İnsanoğluna
sunulan nimetlerle dolu doğayı kirletmez,kendisinin ve içinde yaşadığı evrendeki
her şeyin yok olacağını,her şeyin yüce yaratıcıdan bir eser,bir tecelli,ona
götüren bir işaret,bütünü temsil eden bir parça olduğunu bilerek,sonsuz
hayatına ahret yurdunda yeniden doğmak için hayatı bir fırsat,fırsatı
ganimet bilerek durmadan,yorulmadan çalışır.Ölüm gerçeğini böyle anlamış
olmalı ki şair dörtlükte;
Gönül denilen yere-göğe sığmayan Allah’ı içine alan,sonsuzluğu kucaklayan
bir sır menbaı sırlar mahzenidir
hakiki kulun sonsuza açılan kalbi. İşte bu eşsiz yaratılışa sahip Gönül,yaratıcısına der ki,
korkum yok ölümden yana; zira akıllı,inançlı bir mü’min bilir ki,ölüm bir son değil belki sonsuz,
bitimsiz yeni ve fevkalade güzel bir yaşamın başlangıcıdır.Hayatın türlü mihnet ve zorlukları,
çileleri her şey her türlü eza ve cefa kabulümdür,yeter ki o ebedi ve bitimsiz
günün,güneşin ziyası eksilmesin gönül penceremden.Yani ölüm beni korkutmuyor,
hayatın mihnet ve çileleri de yeter ki ölümsüzlük,sonsuz ebedi ve zevalsiz
hayat devam etsin benim için.Şairin,bu dizeleri hangi zevk ve coşkuyla
yazdığı bilinmez ama yukarıda anlatılan manada gün eksilmesin penceremden adlı şiirindeki içten
duasına sonsuzluğa hasret bir kalbin gün ışığı misali kalbine tecelli eden ilahi nurla her an
onunla olma temennisine,bütün kalbimizle katılıyoruz.

Nihat GÜLLE
Şair ve yazar