Rüzgarların gölgesinde savrulurken ağlayanlar,
Zamanın pusularında duyar,inledikçe şahikalar.
Bülbüllere taht olur,dikenli güllerdeki yapraklar.
Açan güller dallarda solar,yeter ki bahar olsun.
Gönül körfezine sığınan çilelerdir,çekilen acılar.
Hep fırtına sonrasını bekler,yakomozlu dalgalar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim