Yeter diyorum Şiiri - Orhan Özçelik

Var bir şey sende kader,
Boşuna demiyorum.
Elde her gün bayramdır,
Ben neden gülmüyorum.
Senin gibi kaderin,
Peşinden gelmiyorum,
Uzak dur benden kader,
Nefes alamıyorum.

Boğdun her kime gitsem,
Beni düşman eyledin.
Şöyle bir yar sevmeye,
Beni pişman eyledin.
Bitirdin yüreğimi,
Beni harap eyledin,
Uzak dur benden kader,
Nefes alamıyorum.

Evet tamam anladık,
Bana yar sevdirmezsin,
Bu dünyada yüzümü,
Sen asla güldürmezsin.
Senin tokatın malüm,
Vurursun öldürmezsin.
Uzak dur benden kader,
Nefes alamıyorum.

Acı tatlı demedin,
Verdin bana zehiri.
Yaşatmadın hayatı,
Oldum dünya sefili.
Belki de sen haklısın,
Çekerim ettiğimi.
Uzak dur benden kader,
Nefes alamıyorum.

Tamam pes ediyorum,
Geri çekiliyorum.
Kader ben senin ile,
Hayat istemiyorum.
Bitsin bu ızdırabım,
Artık çekemiyorum.
Gönder gelsin eceli,
Artık yeter diyorum.