Yeter bu kadar nankörlük Şiiri - Orhan K ...

Al gözlerimi bir dağın en yükseğine bırak birini
Diğerini derinliklerine göm okyanusların
Sanki sen varsın tüm dünya da
Senden başka bir şey görmez oldular
Eğer benimseler bana bırak
Değilseler al istediğini yap
Yeter bu kadar nankörlük,

Al bu elleri al kollarımı bedenimden
İstemiyorlar ellerinden başka elleri
Bir başka sıcaklıkta buz kesiyorlar
Kollarım sana sarılmayınca
Kurumuş dallar gibi
Acı veriyor bedenime
Yeter bu kadar nankörlük

Kulaklarıma gelen sesler sadece senden
Bazen bir bülbülsün şakıyan gülün aşkından
Bazen yağmurun sesi bulutlardan boşanan
Bir nağmesin dertli bir kemanın telinden
Ses kalmamış dünya da
Bütün sesler senin sesinden
Yeter bu kadar nankörlük.

Bu ağız bu dil bu dudaklar
Yak istersen, kes param parça et
Adından başka bir şey bilmezler
Seni söylerler durmadan
Bir balyoz gibi kafamın içinde
Adın dolaşır durur
Yeter bu kadar nankörlük.

Ya bu bacaklarımdaki ayaklara ne demeli
Basmıyorlar ayaklarının basmadığı hiçbir yere
Gitmiyorlar gitmediğin her hangi bir yere.
Al onlarıda ayırma yanından
Götür nereye gidersen
Ya da at bir hayvanın önüne
Yeter bu kadar nankörlük.

Al bu bedeni
Al içindekileri
Dışındakileri
Hepsi seni
Hepsi sana yaşıyor.
Bende ne varki
Senden başka
Yeter kendime yaptığım bu kadar nankörlük