Yeter Artık Dön Eve Şiiri - Abdullah Tor ...

Çok hoş idin çocukken
Pek severdim seni ben
Bi-hoş oldun çocuk sen
Büyük oldun de neden?

Kaç mektebe gönderdim;
Adam olmandı gayem!
Atin idi tek derdim;
Dualardı sermayem.

Hasretindi kalp yaram;
Sendin onun dermanı.
Yoktu malım ve param;
Senle avuttum canı.

Her müspeti denedim;
Ne yurt kaldı ne de kurs
Gece gündüz demedim;
Tüm sa’yimi ettim burs.

Bin bir teşvik tehditle;
Zor bitirdin liseyi.
Refik olup it, bitle;
Nakıs koydun hisseyi.

Gittin naçar askere;
Orda da oldun sorun!
Torpil deyip kaç kere;
Ağrıttın çokça karın!

Şükür döndün evine;
Aydın oldu gözümüz.
Garip idin sen yine;
Mahzun oldu özümüz.

Hoşça kızlar bularak;
Yalvardık evlen diye
Hep muhalif kalarak;
Ettin gamlar hediye!

Değişmeni umarak;
Verdim sana işimi
İnsan olur sanarak;
Sıktım daim dişimi.

Heyhat hayal değişmen;
Yok, niyetin dönmeye!
Ne olurdu değişsen;
Kaldın öyle sen niye?

Ah ki; Haktan ırayıp;
Taptın alçak nefsine!
Ahiret’i yok sayıp;
Köle oldun hissine!

Yetsin artık hoppalık;
Dön ne olur kendine!
Mahvetmeden Hak Halık;
Rücu eyle son dine!

Sokaklarda huzur yok;
Dön sıcacık evine!
Yetsin bize onca şok;
Dön ki; anan sevine!

Abdullah Toroslu
25.09.2011-İzmir