Geldim şeyhim dergahına,
Serdim nefsim ayağına,
Yüzümü sürdüm postuna,
Erdim aşkın vuslatına.
Al! Gönlümü açtım sana,
Allah aşkı doldursana.
İçtim aşkı kana kana,
Yeter Allah aşkı bana.
Yok kıymeti; para,pul,şan;
Sen nefsini yen de kazan.
Asıl servettir o zaman.
Yeter Allah aşkı inan.
Nefis, şeytanla kol kola,
Düşürürler kötü yola,
Allahım bizleri kolla,
Yeter Allah aşkı inan.
Nefsinle olmalı kavgan,
Sabredip,yılmayıp kazan.
Tam dara düştüğün zaman;
Yeter Allah aşkı inan.
Şükrü Topallar
28. 02. 2007 İzmit
Şükrü TopallarKayıt Tarihi : 12.9.2007 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yüceler yücesi yaradana duyulan; duyana,gönlünde taşıyana huzur,güç,moral veren gerçek ve en yüce aşk.Ne mutlu o kişiye.
Saygılar
Mesut Özbek
TÜM YORUMLAR (21)