Yeter Şiiri - Ayten Özgün

Onca yıl yer etmişken bende varlığın,
Gel de özleme nasıl özlemem.
Yargısız infaza baş vurdun hemen,
Bib bir türlü bahanen emre amade.

Kendini bu kadar övdüğün yeter,
Kibirle gururla gezdiğin yeter.
Gönlüme destursuz girdiğin yeter,
Deminde muhabbet olmaz seninle.

Alıp başını gittin unuttun da seheri,
Aslında suç benimdi çok yüz verdim efkâra.
Kanadık ça kanadı içimde’ki yaralar,
Hüsranımdan öteye bir türlü geçemedim.

Hakkımda yanlış hüküm verdiğin yeter,
Aramıza taştan duvar ördüğün yeter.
İçine sinmiyorsam açıkça söyle,
Vefasız sevdandan usandım yeter.