Yeter Şiiri - Ümit İnceefe

Sarmış etrafımı, belâ, felâket
Billâh, doğduğuma pişmanım, yeter
Nuh nebi görmedi, böyle bir afet
Gözlerimden akan, tufanım yeter

İçimde patlayan, binlerce volkan
Kurudu, çekildi, damarımda kan
Ruhumu dağlayan, gönlümü yakan
Alevle tutuştu, her yanım, yeter

Izdırap gerçektir,mutluluk rüya
Ömrün tükenmesi, yaşamak güya
Malında gözüm yok, ey kahpe dünya
Elimle kazdığım, mekânım yeter

Sevda sarhoşuyum, susadım meye
Törpüler ömrümü, bir gizli eye
Kara talihimi değiştirmeye
Ne mecalim, ne de zamanım yeter

Hayatı zehreden, her an bir vehim
Sevmek azab oldu, sevilmek vahim
Ezelden ebede, mutlak tercihim:
Canım feda olsun, cananım yeter.

Uşak, 11.06.1974

Her an nefesimi, bir acı tıkar
Güvendiğim dostlar, boynumu sıkar
Olmasın bir yuvam, karım, ne çıkar?
Düşlerime giren, şeytanım yeter.

Ek, 27.01.1978