Çoktan bırakmıştık yakasını hayatın,
Kimseye küs değildik,
Kimseye dargın..
Hasret karartırdı yıldız düşmüş gözlerimizi,
Ve pınarımız çoktan ağlardı bu vakit!
Uykuya dalmıyor gözlerim, başım gitmiyor bir türlü yastığa.
Sen'siz bir geceyi, yine sen diye yaşıyorum.
Kaleme gölge oluyor sen ve hasretin.
Gözlerim yorgun, kelam susmuyor.
Başımı hangi yöne çevrisem, yüreğin duruyor karşımda.
Ben geldikçe o uzaklaşıyor, hayale karışıyor.
Adın neydi senin ey sevgili?
Bir akşam vakti esen dalların arasından,
Bir görünüp kaybolan,
Neydi senin adın?
Sabır diye adını bilen gönül,
Akşam sefalarının buğusuyduk,
Zaman sehere erdiği vakit,
Dolanarak hüznün kollarında,
Aynı yerde buluşurduk..
Hiçbir günahı yoktu aslında,
Rüzgâr olup dağılıyorum…
Gidiyorum işte,
Geride kaldın sen…
Parçalanmış camlar gibi,
Ağrıyan yaralar gibi,
Ufuklar her senli zaman sonrası gidişte görmeyiş...
Ben düştüm ey yar, o bulutlu selam sonrası...
Hangi deniz, hangi bahar sığa çıkarır bağrımdaki sahrayı?
Her düştüğünde gönlümün kırık dallarına,
Gün doğmaz, akşamlar bana hep eş...
Bir şarkı takılır dilime,
Ses çıkmıyor geceden.
Bak, yine bir resim çiziyorum adına.
Kaç gecedir yoksun?
Kaç gecedir hasret resimleri çiziyor ellerim?
Sayamadım...
Kaç gecedir mahrum kalmışım yüreğinden?
Bir kelamsın ki, avazım çıktığı kadar susuyorum adına..
Bu dar vakitler ki,
Hasreti süzmüş gözlerime ve elpençe yalnızlık şiir aralarında.
Mahşer geçer saatler ve adını yutkunurum her nefeste...
Gidişin kadar temiz aslında adına tuttuğum her kalem,
Köz eyledim her bir yarımı hasretin çekilmez yangınına.
Kül gibi içime oturdu kor yalnızlığım..
Küstüm her nefeste, herşeye ve herkese,
Yokluğunun avare belasında..
Hoş bulmasam da, hoş geldi hasretin,
Dargınlığımın tam ortasına..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!