Yeşille Mavi Şiiri - Songül Canbaz Kaya

YEŞİLLE MAVİ

Anadolu’mda köyüm var benim,
Ne zaman gitsem,
Hoşgeldin yıldızları yağar başıma,
Sabah bir ayrı özgürüm..
Gözlerim kapalı, köyümü dinliyorum.
Aklımda, İstanbul'a Orhan Veli'nin sevgisi,
Şiiri baştan aşağı okuyorum.
Vakit, anam gibi merhametli.

Çocukluğumdan kalma tornetim,
Askısı ağarmış boya kutum,
Çivileri direnmiş kızağım,
Beni beklercesine özlemiş,on iki yaşım.
.
Zaman,fengirenin dalından süzülüyor,
Gömü gömü söylenmemiş sevdalar,
Kaldırsam köyümün yaşmaklı örtüsünü,
Kalbi yetim,başı öksüz ne acılar çıkar.

Islığım sessiz,gözünde kahirli yaş,
Bir resim çiziyorum,yerle gök arası arkadaş,
Kuşburnu ağaçlarında yanık şiirlerim,
Saçları hasret,elleri kavuşmak,öyle bir resim.

Köyümden bir nefes daha çekiyorum,
İçinde sevdiklerim,,geri gelmeyecek dünüm.
Bu romanı yazan benmiyim,
Her mısrayı ezberlemişim,
Her mısrayı ezbere okuyorum.

Özlemlerime en güzel türküleri sermişim.
Toprağında açan çiçekler benim.
Bacasında tüten duman,
Kış sokaklarında baharlar benim.
Kardan sonra doğacak çiğdemlerin müjdesi..
Bir dileğim var,
Yeşille mavi,
Anadolu'mda köyüm,
Köyümde köyüm,
Sevmişim,
Çocuklar gibi...

Songül Canbaz Kaya
09Aralık2022