Yeşilist Manifesto Şiiri - Ahmet Yusuf Y ...

Haziran kadar yeşil ve bu mart kadar siyah, Mevsimsel geçiştir gözleri.
Hiç geçmeyecekmişcesine yarası ve hiç sönmeyecekmişcesine ateşi...
Bozdum, süre gelen binbir adeti ve bir başkaldıran anarşik oldum.
Zira ve güya temsil ediyorum ihaneti.
Velhasıl ondandır bu öfkesi.

Özlüyorum, haziran kadar yeşil ve bu mart kadar siyah olan o zerafeti.
Selam versen, azarın bini bir para, susmak bilmez şikayeti...

Ve günden güne de artıyor, şu anarşik gönlümün dirayeti.
Duvarlarına yazmaktalar gönlümün ve hep bir ağızdan bağırmaktalar: "YEŞİLİST MANİFESTO!" diye ve "Göreceğiz hidayeti!"...
Lakin, siz bilmiyorsunuz ki güya, SADAKATİ...
Nasıl göreceksiniz hidayeti?
"Biz biliriz, hem de çok iyi biliriz sadakati, fakat bilmeyiz ve tanımayız, iftaraya sunulan merhameti."
O zaman niçin bütün bu Yeşilizm propagandaları?
Niçin sevmektesiniz hala o haziran kadar yeşil ve bu mart kadar siyah olan kıyameti?
"Bizim sevgimizin kalmadı artık o eski merhameti.
Çünkü sevmiyoruz; sevene yapılan haksız ithameti..."
Peki şimdi ne yapıyorsunuz?
Neden hala silmiyorsunuz kalbimden o sefaleti?
"Bekliyoruz o günü!
Unutarak öldüreceğin, o faili meçhul cinayeti."
Umarım... Umarım...
Umarım, onu sizden daha çok seven olur.
Yanından gitmez sevdikleri.
Seviyorum diye aldatmazlar yüzüne güldükleri...
Ve ben de işte o zaman unutuveririm bir anda,
O haziran kadar yeşil ve bu mart kadar siyah olan felaketi.

Her neyse...
Şimdi biraz müzik ziyafeti...