Yeşile Çalan Gözlerin

Dağ, göle düşmüş hazan mevsiminde
Martılar uçuşuyor suya vuran aksinde
Kadrajlar sevdaya aşkla döner yüzünü
Ayazla nasiplenen yaprak tadar ölümü
Ben ise hayranım yeşile çalan gözlerine

İncitmeden bastığın o sararmış yaprak
Yağmurdan sonraki toprak gibi kokar
Sevdalılara hayran patika âşıklara bakar
Mavi yeşille, hisli toprak sarıyla barışık
Ben ise aşığım yeşile çalan gözlerine

Âşıklar yolu koydum, sen bastın diye
El ele yürüdüğümüz gazal desenli yolu
Ölüm ne ki sensizlik karadan daha koyu
Herkesler özlemle beklerken ileriki koyu
Ben ise hastayım yeşile çalan gözlerine

Bakışlarından aşkın dökülür üstüme
Dalda son yaprak şahitlik eder sözüme
Sen topraksan eğer ben hazırım ölüme
El âlem ağlarken dünüme bugünüme
Ben ise gülümserim yeşile çalan gözlerine

Altunkup, sebepsizce dalıp gitmen niye?
Sevmek ne güzel, dünya kalmaz beye
Mevsim baharken hazan olmuş bana ne
Sen ak düşen saçına ararken bin bahane
Ben ise şiir yazdım yeşile çalan gözlerine