Yeşilçam Sokağı Şiiri - Yusuf Bulut 4

Bazen kalabalıklar içinde boğuluyor insan...
Sarı sokak lambası ve elli senelik bakkalın olduğu şu sokakta
Hani şu yeşil parkalı ve faulleri ağzına kadar dayanmış, şu sert mizaçlı adamların bulunduğu sokakta
Ya da ambulans ve polis sirenlerinin hiç eksik olmadığı, kırık salıncağın bulunduğu bu soğuk kaldırımlı yerde
Altı taksit kundura ve veresiye defterinin on cilt olduğu, en çok radyo sesinin hâkim olduğu bu mahallede
Bazen kalabalıklar içinde boğuluyor insan...
Halk sadece literatürde kullanılan bir terimden ibaret.
İnsanların zihinlerinde yarım yamalak bir cumhuriyet kelimesi
Ya da badanası yeni yapılmış beş katkılı lojman daireleri
Dedeler her zamanki gibi fişeklerini miras bırakmış, kırmızı donlu çocuklara
Yatağın altında yıllarca uykuya yatırılmış fişekler, birkaç paket tütün ve birkaç sararmış yastıkla beraber
Bazen kalabalıklar içinde boğuluyor insan...
Seyyar satıcılar ve işportacılar kol geziyor bu diyarda hiç dinmeksizin.
Erkek çocukların saçları hep üç numara, kızlarınsa hep iki örgü
Kanepe ve sigara yanığı aşık birbirine, ayırmak ne mümkün!
Bir de camiler var:
Adı lazım değil beylerinden kalan mermer beton camiler.
Bazen Maltepe bazen Samsun ama en çok da şu arabesk plâkları satılıyor dükkanlarda sütun sütun.
İşte bu kalabalıklar boğuyor insanı.
Bazen kalabalıklar içinde boğuluyor insan...