kristal ruhlu şamdanlarımdan
bütün kafiyelerim düşmüş
ama ben ayaktayım.
sapasağlam.
toleranslarımın adı vurdum-duymazlık.
tüberkülozum;
soluğumdan çığlıklar kaçırıyor
yangın of yangın.
hepsini ellerimle
kan rengine buladığım.
…….
“sanma ki şimdi bir hastanenin
bembeyaz koğuşunda
ve ölüm sessizliğimdeyim.
penceremden çam ağaçları
gene de görünüyor ama
ben hala sensizliğin derdindeyim.”
……..
çare yok, kapanmadan gözlerim
düşecek; kendini bilmeden
beyaz çarşaf üstüne ellerim.
bir hemşire görecek önce,
buğulu gözlerimi kapatıp benim yerime
başını ellerinin arasına alacak.
sana yazılmış mektuplarımı da
senden önce o bulup, okuyacak.
………
“bak işte en içli romanın
kahramanı yaptım kendimi.
belki anlarsın en sonunda ruh halimi,
vazgeçerek inadından
döner gelirsin geri.”
Kayıt Tarihi : 14.1.2007 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kime : uzungemici / cevat çeştepe
Tarih : 06.04.2013 15:16 (GMT +2:00)
Konu : [barisa-davet] Yn: Cevat Çeştepe*****Yeşilçam'lı veremli çocuk
üstada yorum yapmak hadde düşmez..baştan sona harika dizelerdi yazan ve paylaşan yüreğe saygı ve selam olsun
Cevat Çeştepe yüreğine ve kalemine sağlık.
TÜM YORUMLAR (4)