Zaman zaman aklım gider.
Bir güzel keklik görürüm, azıcık beride dikkatle izlerken kendimi.
Hava güneşli, aydınlık. Dahası temiz mis kokulu.
Yemyeşil eski bir ilkbahar sanki.
Ansızın...
Aklım geri gelir her şey kirlenir.
Keklik ölür.
Küçük ayakları defalarca titreyerek.
Gözlerinde ümitsiz çaresizlik, büyük korku.
Dile gelir der bana;"Hani korku geliştirirdi yaşamı? "
Cevap vermek isterim ama dilim yok ki sessiz kalır çığlığım.
Sapsarı, soluk.
Kötülük sarısı.
Uyanırım,
Belki rüya.
Belki kâbus.
Belki halüsinasyonu, ateşli bir hastalık.
Gelip geçicidir.
Belki keklik o ilkbaharda kalır.
16.10.2022
Semih Eroğlu
Kayıt Tarihi : 17.10.2022 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!