Yeşil top Şiiri - Feridun Eren

YEŞİL TOP

Kim bilir hangi küçük elden kaçtın
Savurdu rüzgâr seni
Yol yol uzadın uzaya bildiğin kadar
Seni koruyamadı kaldırımlar

Sana bir türlü dost olmadılar
Sonra gözlerimin yanında uçtun gittin
Kendinden geçerek tekrar düştün
Bir o yana
Bir benim talihsiz tarafıma

Sahibinden kaçmış, güzel bir kısrak gibiydin aslında
Seni ilk gördüğüm zaman
Kimseler dinlemedi
Alıp sormadılar
Sahili selametine bırakmadılar
Nereden geliyorsun demediler
Halini hiçbir zaman sormadılar
Baktılar, baktılar
Sadece uçuşuna
Ne kadar uçabileceğine
Ne kadar yükselebileceğine
Zevklendiler
Kendi zevkleri için
Seni harcadılar gözlerinde
Seni senden çaldılar
Korkunu, haykırışlarını dinlemediler bile
Duymadılar
Seni sevmediler
Sadece kendi mutlulukları için seni kullandılar
Sonra seni kirli bir mendil gibi
Senden kalanları bir köşeye bıraktılar

Ama unutulmadın bir türlü
Elleri küçük
Yürekleri temiz
Haykırışları gözleri inleten
Kocaman ellerden
Bir türlü düşmedin

Belki kayboldu o yeşil top
Belki öldü dünden
Sahipsizlikten
Ama hala kulaklarımda o ses
Küçük bir çocuk sesi
Ben
Ben diyordu
Yeşil topumu istiyorum
Diyordu

Feridun eren