Yeşil Liman Şiiri - Efe Kxxxxx

Yazıma işlemiş olmalı bu ebedi esaret
Ayaklarım ölüme koşar kim der sabret
Yazım kış,mutluluğum hüzün,gündüzüm gece
Keşke olsa bunlar kalemimden düşen son hece

Sevdiğim denizde kaybolmuş bir tekneyim
Pusulam çoktandır kayıp, şimdi ben neyim
Kapılmışım akıntıya beni sürükler gittiği yere
Kimse olamaz bana liman,olamaz ümit boş yere

İçimde yankıları dinmedi o yaranın acı sesinin
Hatıran ile dolmus zihnim, işte bu senin eserin
Nice zaman hice saydığım bu aklı kaybettim
Yormuş hayat ruhumu ben sadece resmettim

Ateşim oldun yaktın taa en derinden gönlümü
Suyumdun aynı zamanda söndürdün ömrümü
Gül ki açsın bahçeler, çehren güllerden mesul
Korun oldugu yerde gül yoksun,sensiz ben yoksul