Yeşil Küpeler Şiiri - Ümit Seyhan

Yeşil Küpeler

Sıçradıkça bakışlarından kıvılcımlar
Tutuşurdu sinemde ki ormanlar
Adlarını unuttuğum gazaba uğrayanlar
Kimlerin dallarına konar
Alevlerden ürkmüş
Kelebeklerle kuşlar.

Soğumuş gülüşler üşümez artık
Yelpazenin rüzgarından
En uzak limanlara götüren kaptanı
Daha dün kör kurşunla
Sabaha yakın yol ortasında
Fasılın en mavisi ile vurmuşlar

Vurmuşlar ne havalanmış güvercinler
Ne toplanmış etrafına çarşı esnafı
Sabaha karşı
Bir gemi demir almış limandan
Yakasında ağıt iğneli bir berduş
El sallamış arkasından

Yüreğim gözlerinde dururdu
Saati bozuk kulede
Bakır çaydanlığı döverdi usta
Beynimde uğultular
Surları eskimiş bir şehir pazarından
Geçerdim her gün
Öylesine boşvermiş
Öylesine yorgun

Birbirine karışmış sesleri
Tek tek açardı ellerim
Hep aynı yerde sürçerdi gönül
Ilık kumlara dağılmışken saçlarım
Hep aynı yerde düşerdi
Birbirinin aynı jade taşından
Yeşil küpelerim

Ümit Seyhan