Yeşil Hasrete Anı Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Bugün, iç çephe boyası almak için dükkana girdik.
Bizimle ilgilenen ağabey ''Hangi renk istiyorsunuz'' diye sordu. ''Yeşil istiyorum'' dedim. Bi' duraksadı, şaşırdı. Yüzüme dikkatlice bakıp tekrar sordu ''Yeşil mi?' ''Evet, su yeşili, eve çok yakışıyor, evin rengi bu zaten, yenilemek istiyorum'' dedim.
Bu defa ''Cenneti çok mu özlediniz?''dedi.
''Çoook, nereden bildiniz?'' dedim.
Ağabeyin yüzü sanki deprem geçiriyor gibi sarsıldı, allak bullak oldu, hüzünlendi.
Oğluna, ''Kataloğu ver, istediği rengi makinada hazırla'' deyip kapının önüne çıktı.

Peki ya özlemin hakkını vermek nedir? dedim kendi kendime.
Özlemin hakkını vermek: yanmak, kül olmak, külde bir damla kalan kıvılcım halinden, tekrar kıvılcım kıvılcım özlemine çoğalmak.

Harda gül olmak, harda yeşil yapraklar bulmak, ne meşakkatli bir yol, ne büyük bir haz kalpten ruha...

Dünya, istemek, ulaşmak ve harcayıp sonlandırmak değil, sonsuzluğa yol aldırmak!..