Yeşil Gözlüye Şiiri - Nafiz Faik Erbaş

Çizgiler çizdim gecenin alnına
Bir dua gibi isimsiz değilmiş vakitler
Boş gözlerle uzaklara doğru bakarken
Konuştu yüreğimin kırık kapıları
Bir çocuk geçiyordu içimden elinde yıldız
Gözlerinmiş bilemedim ilkin

Sen ki gözlerin
Bir dağın ormanı kucaklaması gibi duygulu
Bir ırmağın kıyıya yaslanışı kadar
Durgunsun

Öyle güzel bir yeşil ki gözlerin
Ne ormanlar anlatabilir onu
Ne denize vurmuş sabahlar

Ellerin vardı
Dokunmaya cesaret edemeyen
Kelebek gibi
Usul usul konardı kalbime
Yıkılmış bir akşam üstünü yeniden kurmaya

İnsan kendini yaprak gibi hisseder bazen
Düşecekmiş gibi
O zaman yalnızlık
Bir bulut gibi çöker üstüne
Ama ben
Her yalnızlığa bir isim koydum
Hepsi "sen"di
Ama en güzeli
Yeşildi...