Yeşil atlar durdu
kapımın önünde.
Baktım,
uysal mı uysal
Atlar.
Birine yanaştım.
Gözlerine baktım.
Yeşilimsi
Ama değil.
Kanatlarına dokundum.
İrkildi.
Anladım.
Fark ettim.
Acıttım.
Fakat
güzellik karşısında
dokunmadan
edebilmek
kolay değildi.
Hiç değildi.
Dokundukça
acıdı.
Dokunduğum yerler
kanadı.
Sarmaya çalıştım.
Olmadı.
Daha çok
kanadı.
Kaçayım dedim.
Bir at öteye gittim.
Ata bindim.
Bindim,
ata.
Dedim,
Koş
Götür.
Nereye demedi.
Ben de
söylemedim.
Canı arpa
istedi.
İndim.
Baktım.
Bir arpa
boyu
gitmemiş.
Gitmek,
istememiş.
Kızdım.
Kırbaçladım.
Yeşil kanlar
aktı.
Götürmedi,
yine,
diretti.
Gözlerine
tekrar baktım.
yeşildi.
Yemyeşildi.
Güneş,
yeşertmişti.
Bir müddet
ağladı.
Yeşil damlalar
süzüldü.
Sildikçe
daha çok
ağladı.
Gözlerini kaparken
yeşil şarkılar
mırıldandı.
(Mart-2009)
Yasemin ZenginKayıt Tarihi : 15.10.2016 22:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Zengin](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/10/15/yesil-gozlu-at.jpg)
DEVRİM BEY BİN TEŞEKKÜR...
TÜM YORUMLAR (19)