Yeşil, senin gözlerin...
Bir ormanın uyanışı,
Bir yaprağın ilk nefesi,
Sonsuz bir bahar gibi bakar bana.
Papatyalar saklanır mı hiç böyle güzelliğe?
Senin bakışların altında ezilir tüm çiçekler,
Yalnız sen açarsın o sessiz kırlarda,
Rüzgar sana dokunurken bile ürperir.
Bahar getirir gözlerin,
Ama içinde bir umutsuzluk gizlidir,
Sanki mutluluğun eşiğinde durur,
Ama adım atmaktan korkar gibidir.
Anlatamam sana bu hisleri,
Çünkü sen, bahar kadar nazlı,
Papatya kadar kırılgansın,
Ve ben, seninle yeşeren bir umudu taşırım içimde.
Ah, keşke bilsen,
Senin o gözlerinde kaybolurken,
Umutsuzluğum bile güzelleşir,
Çünkü her şey, seninle anlamını bulur.
Kayıt Tarihi : 2.12.2024 18:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!