Yeşil Elbise ve İlkbahar

Yeşil Elbise ve İlkbahar

Cemre düştü!
Havadan ve sudan sonra,
Toprağa da…

Uyanma vaktiydi tabiat için,
Uzunca bir uykudan sonra,
Yeni bir başlangıç demekti.

Önce toprak ana uyandı.
Hayat verecekti, genç fidanlara.
Tomurcuk verecekti, yaşlı ağaçlara.
Beyaz gelinliğini çıkartıp,
Yeşil elbisesini giyecekti.

Ağaçlar ve çiçekler çok beğeniyordu,
Toprak ananın yeşil elbisesini.
Kıskanacak ve onlarda giyeceklerdi,
Yeşil elbiselerini.

Yaşlı ağaçlar, bir şarkı tutturdu.
Bahar geliyor, bahar geliyor.
Hayat geliyor, hayat geliyor.
Diye…

Genç fidanlar sabırsızlanıyordu,
İlk defa giymek için yeşil elbiselerini.
Birbirlerine bakıp,
Çok güzel olmuşsun, dediler.

Misafirleri gelecekti,
Kuşlar, böcekler, kelebekler…
Onlarda çok beğeniyordu yeşil elbiseyi
Ha birde insanoğlu!

İlkbahar gelmişti.
Hayat sarmıştı dört bir yanı.
Kuşlar şarkı söylüyor,
Kelebekler dans ediyordu.
Yeşil elbisesini giymişti, toprak ana.
Bayram vardı, bayram…

Güneş sürekli,
Rüzgâr ve yağmur ara sıra,
Misafir olacaktı bu bayrama.

Yarışmalar düzenlenecekti,
Ağaçların arasında,
En güzel meyve verme yarışı.

Güzel kızlar,
Yakışıklı delikanlılar,
Tonton nineler,
Aksakallı dedeler,
Küçük çocuklar,
Koşacak oynayacak,
Gölgesinde eğleneceklerdi.

Şu ilkbahar,
Ne güzel şeydi!
Heyecan sarıyordu, tüm yürekleri.
Kimileri yeniden keşfedecekti, hayatı.
Kimileri yeni bir şans deneyecekti.

Örnek olmalı insanoğluna, tabiat ana.
Hep dolaplarımızda, bir yeşil elbisemiz olmalı.
Sonbahardan sonra, ilkbahar uykusuna yatmalı.
Yeniden başlangıçlara, yeni umutlara,
Hep bir pencere açmalı…

Hürrem Dilekci
30.03.2009 (23:40)