Yeşil Denizin Başakları

Tütünlük'ten bakıyorum,
İşte Balcıburun bir adım,
Bir kaç adım ötesi de Uğurlu.
İşte her esintide ekinler,
Halay çekiyor Tepeler'e doğru.

Ve anılar,
Sanki,
Daha dünmüş gibi.
İşte başında,hiç çıkarmadı şapkası,
Üstünde pek sevdiği şalvarı,işliği
Nasırlaşmış ellerinde katığı,nimeti,ekmeği,
Ve her zaman ki sevecenliği.

-Laynnn koca yörük! ...Cumaya mı geldin?

Sessiz sessiz gülerdi arkadaşlarına,
Koşa koşa yaşanan şu hayatta,
Tarlası takkası,davarı,
Ve sekiz evladı.
Yoğurdu,peyniri satar,
Dönerdi perşembe pazarından,
Elinde sepeti,
Lokumu,
Ve en önemlisi de somunu,
Geldiği gibi de biterdi.

Dün uğradım gülümsüyordu mezarında,
Koca bir ağaç nöbetçi baş ucunda,
Şeyda gelini de yanında.
Yorgun adam!
Kocaman,
Koca Osman!
Babam...

Özledim,
Ellerinden öperim...

Usul usul ıslanıyor yeşillikler gözlerimde.

El atıp tutamıyorum...

İstesem de sesimi duyuramıyorum...

Bakamıyorum...

Yavaş yavaş,dalga dalga salınan,
Yemyeşil ekin oluyor anılar.
Savrulmaya başlıyor ordan oraya.
Ve yeşil denizin dalgası vuruyor kıyıya
Yeşil denizin başaklarıdır babam.

Antalya-Mayıs 2015