Bir arp tınısı gibiydi gözlerin..
Farkın yükselenin ses değil
Hayranlığın olmasıydı..
Fa telleri gibi boyamıştı Tanrı
Onları yeşile,
Nefes almamı da onlar sağlasın diye..
Çok gizli bir mahzendi vücudun..
Zümrüt,elmas,yakut,safir
Kaplıydı her yerin..
Oysa..Aklımda hep bir adım ötedeki
Dokunamadığım ellerin..
Sensizlikte manevi krizdeyim..
Rüzgarı da kıskanıyorum,
Saçlarını bir orkestra şefi gibi
Ahenkle yönetirken..
Bense locadan bilet almış bir izleyici gibi
Seyredebiliyorum iç geçirerek sadece..
Ey rüzgar o saçın tek teline sahip olmak için
Yeni dönem kayıtları ne zaman başlayacak sence?
Kayıt Tarihi : 25.11.2010 18:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!