Yeşil Barış Özlemi Şiiri - Şahbettin Uluat

Eskiden, kış gelince ben baharı beklerdim.
Güney duvar dipleri, hep yeşili yoklardım.
Aylar süren karlı kış bitince rahatlardım.

Kasımın sonundayız, oğlum da kar bekliyor.
Bu kar ne gün yağacak, baba özledim diyor.

Antarktika eskiden daha fazla buzuldu.
Dünyanın dengeleri sayemizde bozuldu.
Kutuplar erimekte, pek çok yer tuz buz oldu oldu.

Yaşlı dünya yorulmuş ağır yükü çekmiyor.
Çölleşen bölgelerde ot ve ağaç bitmiyor.

Bir yerlerde kuraklık, yaşamı yok ederken,
İnsanlar yurtlarını terk ederken, giderken,
Gri yamyam bir salgın yeşil rengi silerken,

Güneşe karşı toprak çatır çatır çatlıyor.
Canlıyı doyurmuyor, cana bir şey katmıyor.

Gelişmiş ülkelerin fazla refah telaşı,
Yıkım, zehirli gazlar başlattı bu savaşı.
Yok bu işin tedbiri, ne ilaç ne de aşı.

Dünya canlı bir yapı, bizden medet bekliyor.
Bozanlar aynı güçle düzeltsinler istiyor.

İngiliz'in asidi, Avrupa'ya yağarken,
Ormanlar kesilirken, kimyasallar boğarken,
Aç göz, doymaz bir kesim bu dünyayı sağarken,

Yarının kuşakları bugün bedel ödüyor..
O doğmamış bebeler, var olmadan çürüyor.

Ufukta kaybolurken yeşil zor tutuyoruz.
Cadde, sokak çok yerde hep zehir soluyoruz.
Erkenden yaşlanıyor ve kanser oluyoruz.

Güçlünün ekzosunu mazlum dünya kokluyor.
Paralılar yaşarken, yoksul erken ölüyor.

Atlanan bir şey var ki, ateş, yangın olacak.
Gün gelince her yeri ve herkesi saracak.
Yoksullar zaten yanmış, varlıklı da yanacak.

Yeşil barış türküsü her yerde söyleniyor.
Umut var, yıkımları yıkacak gün geliyor.

Erciş, 27.11. 2010 08.20